estrella

i morgon finn eg ut om eg har kome opp i munnleg. eg håper at alle mine tre (!) blogglesarar kryssar fingrane sine og sender ut positiv energi slik at eg ikkje kjem opp! eg vil ha ferie, sol, bading, kosing og avslapping, ikkje lesing, stress, innesitjing, stress, oppgitthet, stress, eksamen og stress. eg stresser allereie, og et tyrkisk pepper i eit så stort antall at eg kjem til å ha sure oppstøt i månadsvis. ønsk meg lykke til!

EDIT:
eg kom opp. i norsk. det er karma, eg er sikker. sjølv om eg er usikker på kva eg kan ha gjort for å fortene ein slik sjebne. vel, det er kanskje ikkje så gale som eg vil ha det til, men det er ein veldig nedtur. spesielt når me var seks stykk som kom opp, og får dumme haha-dykk-kom-opp-og-må-lese-til-eksamen-i-det-fine-været-medan-me-badar-og-har-det-flott-kommentarar frå resten av klassen. betre vart det ikkje av at bussen køyrde frå oss. på det punktet var eg faktisk så stressa og irritabel at eg ringte kundetelefonen til tide og skjelte ut den stakkar dama som febrilsk prøvde å få meg til å slutte å banne før eg spurte ho om "korleis i alle dagar dei kan forvente at ungdom skal velje kollektivt når bussane berre køyrde forbi" saman med ei heil rekke velvalte og snille ord, før ho sa at det ikkje var hennar feil og la på. eg har litt dårleg samvit. unnskyld, bussdama!
etter å ha mista toget sprang eg bort til himmelen, eplehuset altså, og fekk henta ipoden min. det er ein av tinga eg elskar med apple, den fantastiske servisen dei har! sist veke reiste eg opp dit, utan kvitering, utan forsikring, og utan garantipapir, gjekk bort til kassa og sa "det er noko gale med ipoden min", og gav den til fyren i kassa. han såg litt på den, spurte etter namn og telefonnummer, og sa "greitt, du får ein ny neste veke". så enkelt er det.
i ♥ apple.